Ik zal de laatste zijn om mezelf een kenner van de Sami en hun joik te noemen, maar ik geef grif toe dat ik wel van dit bijzondere muziekgenre hou. Dat heeft wellicht te maken met de bijzondere techniek die gebruikt wordt om die typische klanken te genereren, die joik zo herkenbaar maken. Bij mij werd het vlammetje ongetwijfeld aangestoken door Mari Boine, toen ze nog “Persen” achter haar naam schreef, maar dankzij het prima werd van de mensen achter het Nordic Notes-label, werd dat ietwat bijzondere genre toch levendig en gedocumenteerd gehouden. Het is via die weg trouwens dat ik joik-zangeres Ulla Pirttijarvi leerde kennen, net als het nevenproject Solju, dat ze samen met haar dochter Hilda Länsman al sedert een tiental jaar bestiert.

Maar nu moeten we het dus hebben over Assu, het trio dat Ulla vormt met percussionist Kenneth Ekornes en snarenman en oude getrouwe Olav Torget. Zoas het hoort bij joik, spelen de natuur en de alledaagse dingen van het leven een grote rol. Dat kan gaan van de wind of dieren tot vrienden en familie. Typisch aan joik is, dat er niet gezongen wordt over die mensen en dingen, maar dat de zanger(es) zich richt tot datgene waar de song over gaat: je zingt tot de wind of je rendier, niet erover. Bij een natuurvolk als de Sami )ze zijn heel vaak ook van het Sjamanistisch geloof- spelen elementen en voorwerpen, net als levende wezens en dromen een belangrijke rol en ik prijs mij gelukkig, dat de songtitels ook in het Engels op het hoesje vermeld zijn, zodat ik tenminste begrijp waar de song naartoe gericht is: dromen, de koude wind, de zee en de zonsondergang, de zalm,de lynx en de beer, maar ook jeugdvriendin Ursula, met wie Ulla de eerste stappen in de joik zette, of haar jongere broer Keijo die aan de kost komt als rendierherder.

Letterlijk allemaal uit het leven gegrepen dus en, al is niet alles meteen even toegankelijk, na een tijdje wen je aan de bijzondere klanken van de stem die haar verhaal vertelt en die fraai in de verf gezet wordt door de gitaar en/of de n’goni. Op een vijftal nummers is er een geitenhoorn te horen en die past wonderwel in het totaalplaatje. Het klinkt bijzonder echt en naturel en ik geloof de hoestekst graag, als daar geschreven staat dat alles live werd opgenomen. Dit is bijgevolg een echte plaat van echte mensen en echte dingen. Ik mag ze u graag aanbevelen, met de goedbedoelde waarschuwing erbij, dat u even zal moeten wennen. Maar het komt goed, beloofd !

(Dani Heyvaert)